‘Meer dan dertig jaar heb ik de schriften, waarin hij zorgvuldig, in zijn weergaloze vooroorlogse handschrift, zijn herinneringen had neergeschreven, bewaard en gesloten gehouden; hij heeft ze me gegeven enkele maanden voor zijn dood in 1981. Hij was toen negentig jaar. Hij was geboren in 1891, zijn leven leek niet meer geweest te zijn dan het over elkaar heen springen van twee cijfers in een jaartal.’
Uit de roman Oorlog en terpentijn van Stefan Hertmans.
Kun je als jongere nog bij het verleden van heel oude mensen komen? En als je straks zelf heel oud bent, welke dingen uit het verleden zullen dan nog voor je leven, welke gebeurtenissen en ervaringen zijn belangrijk geweest? Lees op het literaire blog Hanta een korte overweging bij een passage uit Stefan Hertmans’ roman.
Vind ons op Facebook