Dagboekproject Fam. De Booij 1940-1946

We vonden een buitengewoon interessant project op de website van de heer Tom de Booij. Hier zijn dagboeken, brieven, documenten, foto’s en herinneringen van verschillende leden van de familie De Booij – jong en oud – uit de periode 1940-1946 samengebracht in een chronologisch geordend geheel. Samensteller Tom de Booij (1924) woonde begin jaren veertig met zijn ouders en zussen in Aerdenhout, in een welgesteld milieu. Tom ging in 1942 geologie studeren, maar na een oproep voor de arbeidsdienst zat hij een tijdlang ondergedoken. Na arrestatie kwam hij in Kamp Amersfoort terecht en werd daarna alsnog in Duitsland tewerkgesteld. Tom de Booij heeft vele foto’s toegevoegd, en er met toelichtingen en korte (ook kritische) commentaren een levendige, veelzijdige geschiedenis van gemaakt.

Na de oorlog werden Tom en zijn neef Willem ingeschakeld bij de Binnenlandse Strijdkrachten (BS). Ze werkten mee aan de arrestatie van oorlogsmisdadigers, zoals Pieter Menten (foto). Kort daarna werden de BS verdacht van diefstal van juwelen van de zeer vermogende Menten. Tom de Booij herinnert zich:
“We waren bepaald geen lekkere jongens! Ook bepaald niet toen we Menten moesten oppakken. Ons werd verteld dat hij zeer gevaarlijk was. We hebben het huis gelegen aan de hoek Schulpweg-Vondellaan overvallen. Kees en Willem Bierens de Haan zouden via de huisdeur aan de Schulpweg naar binnengaan. Ik moest vanuit de Vondellaan in de tuin via het terras naar binnen gaan. Daar zat meneer in zijn tuin rustig een krantje te lezen. Hij weigerde zijn handen omhoog te doen. Toen heb ik een waarschuwingsschot gelost vlak naast zijn oren met het geweer omhoog te richten. Het was een oud geweer waar maar een kogel in kon. Hij schrok geweldig en liet zich gedwee naar binnen voeren. Boven op de slaapkamer sliep mevrouw Menten. Toen Menten zijn vrouw omarmde waren wij bang dat hij misschien daar een wapen zou pakken en had hij toen een onverdachte beweging gemaakt dan hadden we met onze stengun in aanslag met scherp geschoten, zo gespannen waren we. Even later heeft de Jong Schouwenburg hem met zijn auto weggebracht naar het Mariene hospitaal in Overveen. […] We hebben het hele huis doorzocht maar niets bijzonders gevonden, behalve een lekker slaatje wat we naar hartelust  hebben opgegeten. We hebben het huis van hem daarna vier dagen met onze groep mogen bewaken. Heel vreemd was het dat we niet langer het huis mochten bewaken. Het werd overgenomen door een groep uit Velzen. Tijdens die periode schijnt er veel uit zijn huis gestolen te zijn. […] Tot op de dag van vandaag een vreemde onopgehelderde zaak. Maar zeker is wel dat leden van de binnenlandse strijdkrachten zich op illegale wijze hebben verrijkt aan zijn bezittingen en dat Menten onze regering heeft gechanteerd met het feit dat de BS zich schuldig zou hebben gemaakt aan diefstal van zijn rijkdommen. Ik ben in die tijd ontboden bij de rechter-commissaris om precies te vertellen wat er gebeurd was tijdens de tijd dat ik het huis bewaakte. Hij vroeg of ik daar wel eens iets had ontvreemd of effecten of sieraden had gezien. Ik zei toen ja een heerlijk slaatje. Hij kon de humor van deze opmerking niet waarderen.”