Het is alweer juli. We zijn heel blij dat we de werkzaamheden in het Meertens Instituut en het Dagboekarchief steeds meer kunnen oppakken. Sinds 19 april 2017 ben ik vrijwilliger bij het Meertens Instituut en het Nederlands Dagboekarchief. De afgelopen tijden heb ik geprobeerd om blogs te schrijven die hopelijk een inkijk hebben gegeven in het archief. De komende tijden heb ik het streven om onder andere over collecties te schrijven. Omdat het voor mij nieuw is, moet ik nog een weg hierin vinden. Maar het plezier in het schrijven over het archief geeft hier vast vanzelf vorm aan. Ook al geven vele auteurs van dagboekcollecties toestemming dat de collectie gebruikt mag worden voor bijvoorbeeld tentoonstellingen, toch is er besloten om bij het beschrijven van de collecties gebruik te maken van andere namen vanuit privacyoverwegingen.
In maart 2020, vlak voor de lockdown, werd er een grote collectie de afdeling opgebracht. Het geheel zag er al heel geordend uit. Het eerste dat dan moet gebeuren is het geheel inventariseren. Al heel snel zag ik dat het om een collectie ging met een spirituele tint. Wat een aanwinst weer. De afgelopen weken was het eindelijk weer mogelijk om met de collectie verder te gaan. Inmiddels staat hij klaar voor vertrek naar het depot van het IISG, waar de fysieke collectie van het Dagboekarchief staat. De collectie bestond uit dagboeken, bijgevoegde documenten en een brievencollectie. De auteur wilde de brieven in de eerste instantie weggooien maar besloot deze op het laatste moment toch nog bij te voegen. De auteur, ik noem haar maar Noortje, geeft met de dagboeken een interessante inkijk in haar leven. De collectie dateert uit de periode 1962-2020. Noortje begon de dagboeken te schrijven als jongvolwassene. Al snel kwam de liefde aan bod. In haar leven is zij twee keer getrouwd geweest en noemt beide heren ‘de liefde van haar leven’, van begin tot aan het einde liefgehad. Noortje schrijft heel inhoudelijk over haar relaties. Zowel de mooie kanten als de strubbelingen. Ook schrijft ze onder andere over haar baan als docent, een latere verandering in haar carrière, haar sociale leven en de jaren negentig in het algemeen, maar ook wat nieuw is in deze periode (videorecorders, magnetrons, vernieuwd betalingsverkeer en winkelwagentjes met munten). Na verloop van tijd besluit Noortje het schrijven van haar dagboeken om te zetten naar typen. Voor haar geeft dit een heel ander gevoel dat haar goed bevalt. Ze merkt dat de toon van haar dagboeken hierdoor ook anders wordt. Haar permanente zoektocht naar het hogere is een belangrijke rode draad in haar leven. Die zoektocht is, als je op deze collectie afgaat, voor haar nooit opgehouden. Ze zoekt in haar leven steeds naar groei en verbinding. Het is voor onze lezers en onderzoekers ongetwijfeld een interessante collectie om te lezen en te bestuderen.
Over lezers gesproken, hierbij gelijk nog een ‘huishoudelijke’ mededeling. Helaas kunnen we de leesdagen voorlopig nog niet organiseren, bijeenkomsten van die omvang zijn in het Meertens en in het IISG nog niet toegestaan. Uiteraard laten we het weten zodra we meer nieuws hebben. Intussen ben ik blij dat ik in ieder geval weer door kan gaan met het inschrijven. Een volgende keer doe ik daar graag weer verslag van.
Tekst: Kim, Vrijwilliger Meertens Instituut/Nederlands Dagboekarchief, Amsterdam