Anne Frank over doperwten doppen

Vandaag vieren we de Dag van het Dagboek (zo genoemd omdat 12 juni de geboortedag van Anne Frank is) met een bijzonder avondprogramma georganiseerd rond het thema Eten en Voedsel (voor alle info klik hier).

Ook Anne Frank schreef in haar dagboek nu en dan over eten; voedsel was natuurlijk een belangrijk onderwerp omdat de mensen in het Achterhuis zo afhankelijk waren van wat er bij hen kon worden gebracht. Op 15 juli 1944 schrijft ze eerst een verzuchting over een grote hoeveelheid aardbeien die binnen enkele dagen opgegeten en ingemaakt moest worden (veel ander eten was er niet). Na de aardbeien kwamen de doperwten.

Lieve Kitty,

[…]
‘Hoor eens, Anne’, roept Margot, ‘we hebben doppertjes gekregen van den groenteboer om de hoek, 19 pond’. ‘Dat is aardig van hem’, antwoord ik. Inderdaad is het aardig, maar het werk… poeh!
‘Jullie moeten Zaterdagochtend allemaal meedoppen’, kondigt moeder aan tafel aan. En werkelijk, vanochtend na het ontbijt verscheen de grote emaille pan op tafel, tot aan de rand met doppers gevuld. Het doppen is een vervelend werkje, maar dan moet je eens het ‘schilletjes uithalen’ proberen. Ik denk dat het merendeel van de mensen niet weet hoe lekker en zacht de peul van de erwt smaakt als het binnenste velletje er uit gehaald wordt. De net aangehaalde voordelen halen het echter nog niet bij het geweldige voordeel, dat de portie die gegeten kan worden wel driemaal zo groot is als wanneer je alleen de erwtjes eet.
Dit velletje trekken is een buitengewoon nauwkeurig en pietepeuterig werkje, dat misschien wel voor pedante tandartsen of preciese kantoormensen geschikt is; voor een ongeduldige bakvis als ik is het verschrikkelijk. Om half tien zijn we begonnen, om half elf sta ik op, om half twaalf ga ik weer zitten. Het gonst in mijn oren: hoekje knikken, velletje trekken, draadje halen, peultje gooien enzovoort enzovoort, het draait voor mijn ogen, groen, groen, wormpje, draadje, rotte peul, groen, groen, groen.
Van lamlendigheid om toch wat te doen, klets ik de hele ochtend alle onzin die er bestaat, maak ze allen aan het lachen en voel mezelf haast vergaan van stompzinnigheid. Met elk draadje dat ik trek weet ik weer beter, dat ik nooit, nooit alleen maar huisvrouw wil zijn!
Om 12 uur gaan we eindelijk ontbijten, maar van half één tot kwart over één moeten we weer velletjes trekken. Ik ben zowat zeeziek als ik ophoud, de anderen ook een beetje. Ik ga slapen tot vier uur en ben dan nog in de war door die ellendige erwten.
Je Anne

doperwten

doppers, doppers, doppers

COLLECTIE NEDERLANDS DAGBOEKARCHIEF

RECENTE BERICHTEN

STEUN HET NDA

Word vriend(in) van het NDA!
Meld u aan als vriend(in)